για το σταύρο

βόρεια ιταλία (iv), περίπατος στο camposampiero-γ'- κτίρια

μέσα στην καρδιά του χειμώνα για ένα σαβατοκύριακο ο παράξενος ταξιδιώτης ακολούθησε τη διαδρομή ζάκυνθος - αθήνα - μιλάνο -πάδοβα - καμποσανπιέρο και τούμπαλιν, είναι σίγουρα πολύ παράξενος

βόρεια ιταλία (iii), περίπατος στο camposampiero-β'

 

μέσα στην καρδιά του χειμώνα για ένα σαβατοκύριακο ο παράξενος ταξιδιώτης ακολούθησε τη διαδρομή ζάκυνθος - αθήνα - μιλάνο -πάδοβα - καμποσανπιέρο και τούμπαλιν, είναι σίγουρα πολύ παράξενος

δολοφονία

ο τοπικός τίπος γράφει: "Απίστευτο και φρικτό ήταν το παιχνίδι που επιφύλαξε η μοίρα σε ένα 9χρονο αγόρι από τη Μεγάλη Βρετανία το οποίο απολάμβανε τις διακοπές του στο νησί μας με την οικογένειά του δεδομένου ότι παρασύρθηκε από δίκυκλη μηχανή που εκινείτο με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο δρόμο του Καλαμακίου – Λαγανά" εγώ προσπερνάω τα περί μοίρας κλπ κλπ και χαρακτηρίζω το συμβάν δολοφονία

ομογενοποίηση

δοκιμάστε να αντικαταστήσετε τα μπουζούκια, τις λύρες, τις τσαμπούνες, ή τα κλαρίνα με μια φιλαρμονική σε οποιοδήποτε πανηγύρι στον ελλαδικό χώρο / στο τζάντε (στο πανηγύρι της αγίας τριάδας τση χώρας) εδώ και χρόνια συμβαίνει το αντίστροφο / οι ζακύνθιοι κουβέντα

η χρυσαυγή

παλιότεροι μου έλεγαν πως στις αρχές του 20ου αιώνα οι ομιλίες παίζονταν στο δρόμο (όχι στο πάρκο όπως τα θεατρικά έργα) / ο θίασος ξεκινούσε από τις "όξω" μερίες τση χώρας και σε κάθε του στάση προς το κέντρο παράσταινε ένα κομμάτι του έργου / στην επόμενη στάση η συνέχεια / την εποχή μας το λαϊκό θέατρο αλλοιώθηκε εξίσου έντονα με τη ζακυνθινή ιδιαιτερότητα και ιδιοτυπία (δεν εννοώ μονάχα το πάρκο με τα σκηνικά, αλλά τον τρόπο παιξίματος, την έντονα τραγουδιστή εκφορά των λέξεων, τη μάσκα, τη μαντραχαλοαπόδοση, αλλά και την επιλογή των παλιών και "κλασσικών" έργων του είδους)  / αποτέλεσε ζητούμενο μια ομιλία-ομιλία / αξιωθήκαμε να την απολαύσουμε την παρασκευή το απόγευμα στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τη ζακυνθινή γκιόστρα.