η στάτουα

"...σαν παλιός καραβοκύρης, τον καιρό τώρα αγναντεύει,
και για ρούβλια στο νησί μας, τον Θεό θα ικετεύει."*

*απόσπασμα από το ποίημα "η στάτουα του ουσακώφ στη ζάκυνθο" άγνωστου ντόπιου σατυρικού
 γράφτηκε με αφορμή την τοποθέτηση της προτομής του ρώσου αγίου-ναυάρχου μπροστά από την εκκλησία του αγίου διονυσίου 

ταρταρούγα

οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τον  μ κ  στην περιοχή του κάμπινγκ "ταρταρούγα" στην λιθακά ("καμαρωτή" είναι το τοπωνύμιο της περιοχής)
φθινόπωρο στο τζάντε

εξέδρες άντλησης πετρελαίου κοντά στη ζάκυνθο

 ¨ κάτσε και σκέψου: από τις 200 (και παραπάνω) χώρες στον κόσμο που έχουνε κοιτάσματα, πόσες είναι πλούσιες; 
Για παράδειγμα, η Νιγηρία ή η Ισημερινή Γουινέα πνίγονται στο πετρέλαιο, παραλλήλως όμως πνίγονται και στη φτώχεια. Για να μη πω για τη ρύπανση και τους πολέμους (αυτό για εκείνους που νομίζουν ότι στην Ελλάδα όπου να’ ναι θα πνιγούμε κι εμείς στα πετροδολάρια και θα τα σπάμε και πάλι στα μπουζούκια)*¨ 

* απόσπασνα από κείμενο που φιλοξενεί στη σελίδα του ο πιτσιρίκος, γραμμένο σκέφτηκα ειδικά για αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν για το μεγάλο οικονομικό όφελος που θα φέρουν στην περιοχή οι εξέδρες άντλησης πετρελαίου

ραπόρτο

"Στηρίχτε την έκδοση του νέου Ραπόρτου! Γραφτείτε στην ομάδα υποστήριξης του περιοδικού και δηλώστε ενδιαφέρον για να γίνετε συνδρομητής. https://www.facebook.com/groups/201279836709973 Μόνο συγκεντρώνοντας ικανό αριθμό συνδρομητών μπορεί να συνεχίσει η έκδοση του περιοδικού! Το «Ραπόρτο» ήταν ζακυνθινό μηνιαίο περιοδικό που κυκλοφορούσε από τον Ιανουάριο του 2003 μέχρι τον Ιούνιο του 2008. Είχε την ιδιαιτερότητα της απλής (θα έλεγα οικολογικής) εμφάνισης, βρίσκοντας θέση σε όλα τα «στέκια», ενώ το περιεχόμενό του χαρακτηριζόταν από πολυφωνία, δίνοντας βήμα σε κάθε είδους έκφραση (πολιτική, κοινωνική, καλλιτεχνική...) Μετέφερε τους προβληματισμούς των Ζακυνθινών για τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους, δίνοντας παράλληλα έμφαση στον πολιτισμό (συνοδευόμενο συχνά από πρωτότυπα δώρα σε μορφή βιβλίων, CD κλπ). Όλα τα παραπάνω κάνουν την έκδοση του «νέου Ραπόρτου» αναγκαία στη σημερινή Ζάκυνθο, ειδικά αν σκεφτεί κανείς την απουσία περιοδικού τύπου (για πρώτη φορά, ποιος ξέρει εδώ και πόσα χρόνια)."

η ταξιθέτρια του χάους

το είδατε;

αν ρίξετε μια ματιά στο καλλιτεχνικό προφίλ του διονύση μπουκουβάλα θα βρείτε πράγματα με πολύ ενδιαφέρον / εγώ χάρηκα τη μουσική, μου αρέσει ακόμα πολύ η στάση του απέναντι στην τέχνη, μα και οτι παίρνει άφοβα θέση για θέμματα που αφορούν την κοινωνία

"εν ζακύνθω" αρπαχτές τέχνης

τα καλλιτεχνικά σχήματα της πρωτεύουσας συνεχίζουν και φέτος τις καλοκαιρινές τους περιοδίες για να εκπολιτίσουν την επαρχία, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους κατά τόπους δημαρχίσκους να τις πασάρουν όλες μαζί σαν φεστιβάλ που οργανώνουν οι ίδιοι*

οι τίτλοι, εμπνευσμένοι και συχνά βαριοί διαλέγονται με μεγάλη σπουδή, μα είναι κλούβιοι, αφού τέτοιες "συναντήσεις" μπορείς να βρείς τέτοια εποχή παντού εκτός αθήνας

όπως κάθε φεβρουάριο με το καρναβάλι, έτσι και τον αύγουστο με τις εκδηλώσεις, απάνω κάτω τι στη ζάκυθο, τι στη γαστούνη,  τσι γαργαλιάνους, ή τα γιαννιτσά βρεθείς είναι το ίδιο

το πρόγραμμα του δήμου μας φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια μόνο ποιοτικές βεραμέντε παραστάσεις και συναυλίες
εδώ είναι φιόρο του λεβάντε
όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια

το παράπονό μου δεν είναι πως τώρα ξεκίνησε αυτή η ιστορία, μα πως είχα την ελπίδα για κάτι πρωτότυπο, παραγωγή δηλαδή πολιτισμού

ο vertzak αν και κάτοικος του μικρού τζάντε δεν αισθάνεται επαρχιώτης και δεν επάτησε το ποδαράκι του μήτε αυτό το καλοκαίρι στο υπαίθριο


* για ξεκάρφωμα στριμώχνονται στο πρόγραμμα και οι ετήσιες παραστάσεις των τοπικών σχολών χορού, ωδείων, χορωδιών και φολκλορικών συγκροτημάτων

αντίο αφροδίτη

πισωπλάτισε να πάει

κάπου πέρα π'  αγαπάει

κ' έτσι σου 'ρχεται να πεις

ότι κιόλας αγναντεύει

τη σκιά, που ρηγαδεύει

στο βασίλειο της σιωπής

διονύσης ρώμας, στην ελένη (αχρονολόγητο)

σέσιλ έξτον

o σέσιλ ήρθε από την αγγλία να ζήσει τους ιόνιους ζέφυρους στο νησί μας εδώ και αρκετά χρόνια

κάναμε μαζί μπάσσο στη χορωδία του τιμόθεου αρβανιτάκη

στην κηδεία του χτές, λίγοι, ελάχιστοι φίλοι από το ζάντε

στη σκιά ενός κυπαρισσιού στεκόταν λυπημένος ο τιμόθεος

αμαλία

αντιγράφω από το μπλογκ του πιτσιρίκου:

"Συμπληρώθηκαν 6 χρόνια από τον θάνατο της Αμαλίας Καλυβίνου. Η τραγική ιστορία της Αμαλίας είχε συγκλονίσει πολλούς Έλληνες και είχε απασχολήσει -λίγο- και τα ΜΜΕ. Τίποτα δεν άλλαξε στη χώρα μας στο Εθνικό Σύστημα Υγείας από το 2007. Ή μάλλον άλλαξε, προς το χειρότερο. 



Δεν ξέρω πόσες Αμαλίες υπάρχουν σήμερα και πόσο υποφέρουν. Πάντως, όλοι είμαστε υποψήφιοι για την θέση που βρέθηκε η Αμαλία.

Μετά την χρεοκοπία της χώρας, περιπτώσεις όπως αυτή της Αμαλίας, μάλλον μας αγγίζουν λιγότερο. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Ίσως, αν η Αμαλία έγραφε τις περιπέτειές της στα νοσοκομεία σήμερα, ελάχιστοι άνθρωποι να έδιναν σημασία.

«Έχω πονέσει αφόρητα, έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν’ αυτοκτονήσω λόγω του πόνου» έγραφε η Αμαλία Καλυβίνου λίγο πριν πεθάνει.

Αμαλία, σου έχω νέα. Συνηθίσαμε και τις αυτοκτονίες. Τις αντιμετωπίζουμε σαν κάτι μοιραίο. Σαν μια εκκαθάριση. Κάτι σαν την Τελική Λύση."

στον αγαπημένο μας ελαιώνα

  την κυριακή το μεσημέρι θα είμαστε στον άγιο λύπιο, σε πείσμα αυτών που προσπαθούν με όλη τους τη δύναμη να καταστρέψουν τη ζωή μας

 

"το καρναβαλι τση καρέτας"

απόψε παρασκευή 12 μεσάνυχτα & αύριο σάββατο 12 μεσημέρι έξω από το κατάστημα ηλεκτρονικών "τραυλού"

περίπατος

τις τελευταίες μέρες μια παρέα έχει αναστατώσει τον παράδεισο
ο παλιός αρχηγός διονύσιος θεοδωρίτσης συνάντησε τους φίλους του πάκη ποταμίτη και θόδωρo αλιβιζόπουλο και σουλατσάρουν ατελείωτα στην παλιά πόλη του τζάντε που ανέβηκε και αυτή εκεί μετά τον αφανισμό της το 1953

έγραψα αυτές τις σειρές με αφορμή το θάνατο ενός αγαπημένου ανθρώπου τις πρώτες μέρες του νέου χρόνου
διάλεξα να ανεβούν στο μπλόγκ το μήνα των προσκόπων, το φλεβάρη, αφού στις 22 του μήνα γιορτάζουμε σε όλο τον κόσμο και με ιδιαίτερα έθιμα στη ζάκυνθο την ημέρα σκέψεως

μεγαλοβδόμαδο στο λονδίνο με το ντίνο κονόμο (iii), το μνήμα του ούγκου φώσκολου

με ένα από τα τελευταία βιβλία (ζακυνθινοί του ιθ' αιώνα στην αγγλία) του μοναχικού ταξιδευτή οδηγό, φυλαχτό και παρέα ο παράξενος ταξιδιώτης περιπλανήθηκε μεγαλοβδομαδιάτικα στο λονδίνο / ένα πρωί πήρε το σακουλάκι με τους βορβούς από μανουσάκια που ξέθαψε από τον όχτο στο κτηματάκι του πατέρα του στο λυκούδι  / περπάτησε μέχρι τον st nicholas του chiswick, εκεί υπάρχει το μνήμα του ούγκου φώσκολου /  έκανε το καθήκον του σα τζαντιώτης και καθώς κάθισε να ξεκουραστεί ήρθε η βροχή του λονδίνου / μελαγχολική  / προφυλάχτηκε κάτω από τον κέδρο δίπλα στους πέτρινους τάφους στο παλιό κοιμητήριο

ευαισθησίες

φέτος στις γιορτές μερικά πράγματα όπως μια φωτογραφία από την ανακωχή στον πιο σκληρό πόλεμο του περασμένου αιώνα τη μέρα των χριστουγέννων του 1914 -μπορεί για αυτό το γεγονός και μόνο ν' άξιζε να γεννηθεί ο χριστός- και τα σκουριασμένα παΐδια τση πλώρης της παροπλισμένης "μάρθας" των παιδικών μας χρόνων ασκούν πάνω μου μια γοητεία
 τα τελευταία πόστ δεν ήταν δυνατό να τα αποφύγω, όπως ο ερωτευμένος είναι αδύνατο να κρύψει τον έρωτά του