Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

World Thinking Day - Zante - ii -


Boy Scouts of Zakynthos island during the German occupation (1943) making toys for the town kids in a secret place.


Their magazine (1944)


1952 - other scouts near the fireplace -


Zakynthos town during the big destruction of 1953


Boy Scouts of Zakynthos island put up tents for the people after the earthquake and the fire of 1953.

.

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Τσικνοπέμπτη 2008



Ξινιστό (περίπου Φρικασέ), το ενδεδειγμένο από την παράδοση φαγητό του Τζάντε για την Τσικνοπέμπτη κάποτε...



Σουβλάκια, το ενδεδειγμένο από την παράδοση φαγητό του Τζάντε για την Τσικνοπέμπτη σήμερα!



Για τον Ζακυνθινό είναι εξαιρετικά σημαντικό να φάει την κάθε γιορτή το ενδεδειγμένο από την παράδοση φαγητό. «δεν κατάλαβα γιορτή», λέει, στην απίθανη περίπτωση που δεν θα καταφέρει να το εξασφαλίσει. ¨πράγμα μάλλον απίθανο, σχεδόν εντελώς θεωρητικό, επειδή, προκειμένου να το βρει, είναι ικανός να κινήσει γη και ουρανό.


ΖΑΚΥΘΙΝΑ φαγιά, ψωμιά & γλυκίσματα - Εκδόσεις ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ, 2002, σελ. 19.

Το αφιερώνω στη Dana Semitecolo, ενώ έξω νεοζακύνθιοι βουτηγμένοι από την κορυφή μέχρι τα νύχια στα λάδια και τη γάνα, ψήνουν σουβλάκια νομίζοντας πως συνεχίζουν μια παράδοση αιώνων... που την έμαθαν όμως από την τηλεόραση!

.

λέσχη





Κάθε Δευτέρα στο Φώσκολο οι προβολές της Κινηματογραφικής μας Λέσχης 8 και 10μ.μ.
Ο vertzak ήταν εκεί τη Δευτέρα και φωτογράφησε με την ιδιαίτερη όπως πάντα ματιά του!
Περισσότερα στο: http://cineclubzante-adsl.blogspot.com/

.

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Αναδημοσίευση χωρίς άδεια: "Ο νόνος και το καρναβάλι" της Dana Semitecolo



Ο νόνος μου ο Μπάμπης, ήταν δεινός χορευτής, δεινός χαρτοπαίκτης, δεινός γυναικάς και γενικότερα δεινός bon viveur! Όσο φυσικά του επέτρεπε η πούρσα του και η κοινωνική του θέση.

Είχε μεγάλη αδυναμία στο Καρναβάλι. Θα μπορούσες να πεις πως ζούσε όλη τη χρονιά μόνο για δαύτο. Άλλωστε μέσα στα καρναβάλια είχε γεννηθεί και συνήθως τότε γιόρταζε και τ' όνομά του. Έτσι, δεκαπέντε βράδια που κρατάγανε οι χοροί, δεν έχανε ούτε έναν στο τότε Καζίνο, στο οποίο ήταν και μέλος.

Αντιθέτως, η νόνα μου η Αγγέλικα, δεν ήξερε ούτε ένα χορευτικό βήμα να πάρει και μία ζωή του έκανε φαωμάρα που δεν τηνε μάθαινε, γιατί όπως η ίδια υποστήριζε εκείνος ήθελε "να χορεύει με τσι πουτάνες". Για τη νόνα μου δηλαδή, όποια ήξερε να χορεύει τανγκό, βαλς, φοξ αγκλέ και πόλκα μαζούρκα, ήτανε πουτάνα από κούνια.

Όπως φαίνεται πλέον, ο νόνος μου κάποιο λόγο σοβαρό θα είχε, που δεν εμάθαινε χορό στη νόνα και που ποτέ δεν τηνε πήρε μαζί του στα μπαλ μασκέ. Δεν εξηγείται διαφορετικά ότι στις θυγατέρες τους και έμαθε χορό και τις χόρευε όταν εκείνες εμεγαλώσανε και πηγαίνανε μονάχες τους στους χορούς, ή με τους συζύγους τους.Σαν παιδί θυμάμαι, στο παρκέ του Κόκκινου Βράχου να χορεύει ο νόνος μου με τη μάνα μου και να κάθεται ούλος ο κόσμος κάτω, να τους αφήνει χώρο. Αυτά τα χρόνια όμως, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί κι αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερή, που έχω αυτές τις εικόνες έστω και ως παιδική ανάμνηση.

Ένα βράδυ καρναβαλιού στο Χορό του Πρασίνου συγκεκριμένα, τα χρόνια που είχανε ακόμα τα παιδιά μικρά, η νόνα μου αποφάσισε να μην αφήσει τον νόνο να πάει στο χορό. Επειδή όμως ήξερε πως με τα λόγια δεν θα κατάφερνε απολύτως τίποτα, σκέφτηκε κι έπραξε τούτο: Του έβαλε τα καλά του τα παπούτσια μέσα σε έναν σίγλο με νερό. Πονηρή η νόνα, σου λέει που θα πάει χωρίς παπούτσια; Εκείνος όμως δεν έκανε πίσω! Την έβρισε, δανείστικε άλλο ζευγάρι από κάποιον άλλον της παρέας του και πήγε κανονικά στο χορό.

Η Αγγέλικα έσκασε από το κακό της, όπως μας περιέγραφε στις μετέπειτα εξιστορήσεις της και η ίδια υποστηρίζει πως κάποιο άλλο βράδυ, ντύθηκε μασκαρούλα και πήγε και τον βρήκε στο Καζίνο. Κατά τα λεγόμενά της, πάντα, όλη νύχτα του έβγαλε τα μάτια κι εκείνος χαμπάρι δεν επήρε και όταν λέει της πρότεινε να την πάει στο σεπαρέ εκείνη έφυγε και πήγε σπίτι. Δεν ξέρω γιατί αλλά κανένας μας δεν έχει πιστέψει ούτε λέξη από αυτή την ιστορία της νόνας όπως και μία άλλη που κατά την ίδια έπιασε από το πέτο κάποιον που τηνε σταύρωνε και του έδωκε δύο χαστουκιές.

Όπως και να έγιναν, εκείνος συνέχισε μέχρι τα τελευταία του - που ήταν και τα τελευταία εκείνων των χορών- να βγαίνει, δεκαπέντε νύχτες στη σειρά κι εκείνη, να μένει σπίτι και να μουρμουράει 365 νύχτες το χρόνο...

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

povero



Περιμένοντας για το πράσινο φανάρι στο Ποτάμι σήμερα το μεσημέρι, τους είδα να εισβάλουν στη Χώρα πάνω σε δύο φορτηγά του δήμου.
Κάπως έτσι εμπήκε φέτος το Καρναβάλλι στο Τζάντε. Που είναι όπως και τα περισσότερα ανά την Ελλάδα κακέκτυπο του πατρινού (από εκεί άλλωστε προέρχονται και τα γιγάντια κουτσούνια της φωτογραφίας) και σίγουρα δεν είναι εδώ και αρκετά χρόνια ζακυνθινό!