Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

το Erenler ταξιδεύει ακόμα...







Η επιστροφή των Ελγινίων και της Καρυάτιδας απο το Βρετανικό Μουσείο στην Αθήνα και στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης με το φορτηγό πλοίο Erenler
Μπάμπης Πυλαρινός, 2009.

Το Erenler είναι το πλοίο (κατασκευασμένο το 1911 σε Αγγλικό ναυπηγείο) που το Νοέμβριο του 2001 ναυαγεί στη Ζάκυνθο, μεταφέροντας το μεγαλύτερο ανθρώπινο φορτίο -750 άτομα- στη σύγχρονη ιστορία της μετανάστευσης, στην ευρύτερη περιοχή. Έγινε σύμβολο ανθρωπιστικής αντιμετώπισης του ανθρώπινου φορτίου του από σύσσωμο σχεδόν τον πληθυσμό της Ζακύνθου, που με μια πρωτοφανή για τα παγκόσμια δεδομένα κινητοποίηση έδωσε μαθήματα ανθρωπιάς σε ολόκληρο το σημερινό κόσμο. Η κήρυξη του πλοίου ERENLER σε Νεότερο Διατηρητέο και Ιστορικό Μνημείο θα έδινε τη δυνατότητα αξιοποίησής του, στη Ζάκυνθο, ως πλωτού εκθεσιακού χώρου. Tο ERENLER πουλήθηκε για σίδερα...








.

στο Ποτάμι

.

Αιγιαλός του Τζάντε, 22 Μαρτίου 2009. Δίπλα στο Ποτάμι. Πολύ μελαγχολικά.
Τη βρήκα στο κινητό μου.

.

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

παρουσίαση βιβλίου



Σήμερα το απόγευμα στις 6.30 θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου της Αλεξάνδρας Κατσαΐτου Κοινωνικός και πνευματικός βίος Κεριωτών (εκδ. Τρίμορφο, 2009).
Σύμφωνα με πληροφορίες φίλων το βιβλίο θα παρουσιαστεί στο πλάτωμα μικρής εκκλησίας του Κεριού, ή αν ο καιρός δεν το επιτρέπει, μέσα στον κεντρικό ναό του χωριού.


.

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

πρόσκληση σε εκδήλωση



Το Μουσείο Σολωμού & Επιφανών Ζακυνθίων, συμμετέχοντας στον εορτασμό της Ημέρας Πολιτιστικής Κληρονομιάς σας προσκαλεί στην Ημερίδα που διοργανώνει το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009 και ώρα 19.00 στο αμφιθέατρο του ΤΕΙ (πλατεία Κάλβου) με θέμα Η Μαγεία στο χώρο και το χρόνο

Εισηγητές:
Κατερίνα Δεμέτη
Αλεξάνδρα Μελίτα
Σπύρος Ξένος
Κώστας Στουπάθης

.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Πάτμος, παλινδρόμηση στο χρόνο



Μεταλλικές κατασκευές-ζωγραφική και προβολή video art/land art, στο Αρχοντικό του Σταύρακα στο νησί Πάτμου, από τις 12 Αυγούστου μέχρι και τις 8 Σεπτεμβρίου 2009 στην έκθεση του εικαστικού Διονύση Παπαδάτου με τίτλο "Παλινδρόμηση στο Χρόνο".

Τα μοντέρνα ζωγραφικά έργα Παπαδάτου στους τοίχους, κάτω από την δωρικής αυστηρότητας στέγη του Αρχοντικού, συνομιλούν άνετα με τους Αιγαίους Ανέμους που χτυποβροντάνε ολημερίς και ολονυχτίς τα υπομονετικά τζάμια.*

*Από το μπλογκ ¨Στον ίσκιο του ίσκιου¨

.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Ζαχαρίας Στουφής ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΠΙΤΥΜΒΙΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ




[...] Το φαινόμενο της έξαρσης της λαϊκής ποίησης που παρατηρούμε σήμερα στα νεκροταφεία, μοιάζει ενθαρρυντικό και παρήγορο για μια γενιά ανθρώπων που έμαθε να θεωρεί το θάνατο και το πένθος «εκτός μόδας».

Η Ζάκυνθος είναι τόπος που, μέχρι πρόσφατα, είχε μεγάλη και αξιόλογη παράδοση στη λαϊκή ποίηση. Σήμερα, όμως, λαϊκοί ποιητές δεν υπάρχουν πια και οι όποιες εξαιρέσεις δεν γνωρίζουν το φως της δημοσιότητας. Μονάχα στα νεκροταφεία, ο σύγχρονος ζακύνθιος - και ευρύτερα ο σύγχρονος έλληνας- καταφεύγει στη λαϊκή ποίηση για να επικοινωνήσει, κατά κάποιο τρόπο, με τους νεκρούς του
[...]

Ζ.Σ.

.

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

από τα τελευταία επτανησιακά φύλλα


εξώφυλλο παλιότερου τεύχους



επιστολή του Γρηγορίου Ξενόπουλου



δεσποτική εικόνα από την Αγία Μαρίνα των Δραγωναίων



από την παλιά Ζάκυνθο



libro d oro



Χρήστου Ρουσέα: φανταστικό πορτραίτο



Χρήστου Ρουσέα: γυναικεία μορφή αναγεννησιακού τύπου


.

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Τα φθινοπωρινά πανηγύρια του ζακυθινού κάμπου (i): "Γαϊτάνι, Άγιος Ιωσήφ"






Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν πέρυσι. Είναι το πρώτο στη μοναδική σειρά από τα τρία πανηγύρια που διασκέδαζαν και συνεχίζουν να διασκεδάζουν (τα δύο μόνο ακόμη) τους ζακυνθινούς, κυρίως αυτούς που ζούσαν ή ζουν στον Γαϊτάνι, το Μπανάτο, το Καλλιπάδο, και τις γύρω περιοχές. Διάλειμμα γιορτινό στη μελανχολία του Σεπτεμβρίου. Γίνεται την πρώτη Κυριακή μετά του Αγίου Διονυσίου. Στις 29 Αυγούστου, έτσι κι αλλιώς, γιορτάζεται η μετακομιδή του Λειψάνου από την Κρήτη στη Ζάκυνθο το 1669, όταν οι Βενετσιάνοι έχασαν το Χάνδακα από τους Τούρκους.

.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

«Ζωχιός» από το Nino




Διάβασα στον Ατσάραντο πως το παλιότερο σε λειτουργία εστιατόριο της Ζακύνθου, ο «Ζωχιός» έκλεισε.
Τυχαία άκουσα πως θα συνεχίσει να λειτουργεί στο ίδιο σημείο εστιατόριο από τον περίφημο Nino (ιταλό εστιάτορα και βιολιστή) του "La Bruschetta".
Μέχρι οι νεοζακυνθινή κατάσταση να με διώξει από το νησί μου θα ζω εδώ, οπότε χάρηκα πολύ με το δεύτερο σκέλος της είδησης. Όπως γράφει και ο Ν. Κακολύρης σε σχόλιο στην ανάρτηση "μνήμη του σεισμού": Η Ζάκυνθος που γνώρισα δεν υπάρχει πια. Όλοι μας βέβαια αλλάζουμε. Το θέμα είναι αν η αλλαγή είναι προς το καλύτερο.

Θα ήταν καλή ιδέα, ο νέος ιδιοκτήτης να διατηρήσει το όνομα που για πολλές δεκαετίες οι τζαντιώτες είχαν συνηθίσει.

.

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Φθινοπωρινός περίπλους στα Επτάνησα (v), με το καραβάκι γύρω από τη Λευκάδα












Τράβηξα τις φωτογραφίες πριν από ένα χρόνο. Φέτος πέρασα δυο μέρες σε ένα νησάκι εκεί γύρω. Σύντομα ανταπόκριση.
.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

σχόλιο στο "μνήμη του σεισμού"



Ένας ζακυνθινός της διασποράς έγραψε ένα σχόλιο στην τελευταία ανάρτηση του vertzak. Ήταν ακετά μεγάλο κείμενο για να γίνει αποδεκτό ως σχόλιο απο το blogspot, οπότε το δημοσιεύω με τη μορφή ανάρτησης. Διαβάστε το:

Θα ήταν η Ζάκυνθος πιο ωραία αν δεν υπήρχε ο σεισμός? Πιθανόν. Ας δούμε όμως κάποια γεγονότα από την πρόσφατη επισκεψή μου στο νησί. Βόλτα στα βουνά και περνάμε από τον Αγιο Γεώργιο των Γκρεμνών. Ένας οπωροπώλης που έχει στήσει ένα πάγκο με ζαρζαβατικά πιάνει μια ντουντούκα και φωνάζει<<εδώ είναι το μονατήρι του Αγίου Γεωργίου, περάστε μέσα>>..
Μια άλλη μέρα είπα να πάμε στην Αναφωνήτρια. Φτάσαμε και η εκκλησία ήταν κλειστή. Μια ευγενική κυρία καθώς είδε και κάποιους τουρίστες με ένα πούλμαν ήρθε να μας ανοίξει. Στο τέλος αφού την ευχαριστήσαμε μας είπε να πάρουμε και ένα κομποσκοίνι. Της απάντησα πως έχουμε αρκετά. Μα αυτό μας είπε δεν είναι σαν τα άλλα, είναι διαβασμένο στον Άγιο και κάνει μόνο, αν θυμάμαι καλά, 2,5 ευρώ?!!! Φύγαμε και από εκεί και πήγαμε να προσκηνύσουμε στον Άγιο μια άλλη μέρα. Καθ οδόν δεχθήκαμε τόσα χαίρεται όσα ήταν και τα εστιατόρια που οδηγούσαν προς την εκκλησία Επίσης ανάλογες προσκλήσεις και για να μπούμε στην κουζίνα να δούμε το φαγητό που όλοι μόλις το είχαν βγάλει από την φωτιά. Κάποιοι πρόσφεραν και παγωτό δώρο στο ένα γεύμα. Και στην επιστροφή είπα να πάω από το λιμάνι για να τους αποφύγω. Έτσι θαύμασα τα σαπιοκάραβα που πιάνουν, τεχνηέντως μάλλον, το χώρο για να μην χωράει τίποτα άλλο. Στην εποχή του 20-0υ αιώνα που υπάρχουν πλοία που θα μπορούσαν να κάνουν το Κυλλήνη Ζάκυνθος σε 10 λεπτά και με μεταφορά αυτοκινήτου εμείς εμμένουμε στην παλιά μας τακτική που την κάνουμε και φιλοσοφία.
Σας μιλάω με μια οπτική γωνία διαφορετική.
Στα καρναβάλια της Πάτρας την δεκαετία του 60 η μπάντα έπαιζε ζακυνθινές καντάδες.
Τότε είμασταν μπροστά σε πολλά από την υπόλοιπη Ελλάδα.
Μα λυπάμαι που το λέω, δεκαετία με δεκαετία χάνουμε έδαφος.
Η Ζάκυνθος που γνώρισα δεν υπάρχει πια. Όλοι μας βέβαια αλλάζουμε. Το θέμα είναι αν η αλλαγή είναι προς το καλύτερο.
Μακάρι να μην είχε γίνει ο σεισμός. Ίσως η παλιά Ζάκυνθος δεν μας άφηνε να χάσουμε την εμπνευσή μας.

Με εκτίμηση,

Κακολύρης Νικόλαος


.