Πήγα το απόγευμα μια βόλτα μέχρι το ιστορικό Μοναστήρι της Υπεραγάθου, μετόχι της Μονής του Σινά, στην ορεινή Ζάκυνθο. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα η Υπεράγαθος (χωρίς μοναχούς εδώ και δεκαετίες) πανηγυρίζει.
Αν και από αυτό τον τόπο έχω μόνο ευχάριστες αναμνήσεις, αν και εδώ θυμάμαι πάντα πρόσωπα αγαπημένα, η αποψινή επίσκεψη άφησε μια πικρή γεύση.
Μισογκρεμισμένα κτίσματα, τοιχογραφίες που κρέμονται από τους τοίχους, τρύπες στο ταβάνι του πρόναου.
Ούτε λόγος για σύγκριση με τα γειτονικά καλοσυντηρημένα μοναστήρια της ορεινής Ζακύνθου. Η Εκκλησία της Ζακύνθου με τη συνδρομή της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας έχει κάνει πολλή και καλή δουλειά εκεί!
Αν και από αυτό τον τόπο έχω μόνο ευχάριστες αναμνήσεις, αν και εδώ θυμάμαι πάντα πρόσωπα αγαπημένα, η αποψινή επίσκεψη άφησε μια πικρή γεύση.
Μισογκρεμισμένα κτίσματα, τοιχογραφίες που κρέμονται από τους τοίχους, τρύπες στο ταβάνι του πρόναου.
Ούτε λόγος για σύγκριση με τα γειτονικά καλοσυντηρημένα μοναστήρια της ορεινής Ζακύνθου. Η Εκκλησία της Ζακύνθου με τη συνδρομή της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας έχει κάνει πολλή και καλή δουλειά εκεί!
Η Μητρόπολη του Σινά στην οποία ανήκει η Μονή, οφείλει να κινηθεί άμεσα. Άμεσα πρέπει να κινηθεί ακόμη, κάθε ζακυνθινός ή μη που μπορεί να κάνει κάτι, που μπορεί να ακουστεί στο Υπουργείο Πολιτισμού, στο Σινά, δεν ξέρω πού…
4 σχόλια:
Συγχαρητήρια για τις αναρτήσεις. Θέλουμε περισσότερες, για να θαυμάζουμε τον αγώνα σας για την τοπική παράδοση. Καλησπέρα!
Πολύ όμορφες φωτογραφίες, πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο, γεμάτο αγάπη και νοσταλγία για τη Ζάκυνθο μιας άλλης εποχής , τότε που την έλεγαν φιόρε του Λεβάντε...
Ευχαριστώ και τους δυό σας για τα καλά λόγια. Μακάρι τη νοσταλγία για το Τζάντε να την ακολουθούσε αγώνας. Το παιχνίδι για το νησάκι μας δείχνει χαμένο, δεν ξέρω...
Προσωπικά, το θεωρώ χαμένο. Εσύ καλά κάνεις και αγωνίζεσαι για όσο ακόμα μπορείς...
Δημοσίευση σχολίου