Βόρεια Αγγλία -Alston- και Λονδίνο, Φεβρουάριος 2005 (ΙII) THE LAKE DISTRICT

Σε αυτή την περιοχή, αλλά και γύρω από το Alston μου έκανε εντύπωση η προστασία του τοπίου και η διατήρηση των παλιών κτιρίων. Αυτό το σημαντικό κεφάλαιο χάθηκε από την ορεινή κυρίως Ζάκυνθο μια για πάντα. Και δεν εννοώ το ΄53, αλλά τη λαίλαπα του τσιμέντου, της ανάπτυξης και των σεισμοδανείων τις τελευταίες δεκαετίες.

.

Βόρεια Αγγλία -Alston- και Λονδίνο, Φεβρουάριος 2005 (ΙI)

Alston, από ένα παράθυρο του γυμνασίου

Βόρεια Αγγλία -Alston- και Λονδίνο, Φεβρουάριος 2005 (Ι)

Alston

Alston, το κέντρο της μικρής πόλης

Alston, το σπίτι που μας φιλοξένησε

.

Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο, γλυπτά από τον Παρθενώνα

Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο, ο Μέγας Αλέξανδρος

.

Γλαρέτζα

Σήμερα σας έχω μια εικόνα σπάνια:
Το λιμάνι της Γλαρέτζας* πριν από 44 χρόνια και το φέρρυ μπώτ ανοιχτού τύπου που ταξίδευε για Ζάκυνθο.

Η φωτογραφία είναι κορνιζαρισμένη στο μικρό εστιατόριο που φάγαμε σήμερα το μεσημέρι περιμένοντας ένα από τα θηρία που διαδέχτηκαν τους διαδόχους της εικονιζόμενης "παντόφλας" στο σύγχρονο μεγάλο λιμάνι της Κυλλήνης.

*Όπως βλέπετε τα μοραΐτικα συνεχίζονται, αλλά για όσους βιάζονται να με κατηγορήσουν πως πέταξα τα φτερά του σπουργίτη και εφόρεσα της καρακάξας, σημειώνω πως το φέρρυ της φωτογραφίας είναι μάλλον το ανοιχτό "ΖΑΚΥΝΘΟΣ" ή όπως και να το λένε, κάνει το δρομολόγιο για Τζάντε!

.

Μεθώνη 20/1/08

Το φρέαρ των Οινουσσών

Ανοιχτά από αυτά τα νησάκια βρίσκεται το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου. Ο χάρτης μου σημείωνε το νησάκι σαν ¨Οινούσσα¨ και το φωτογράφησα, αλλά αλλού διάβασα πως λέγεται Αγία Μαρίνα ή Αγία Μαριανή (υπάρχει πάνω του και εκκλησάκι). Ακόμα πως αυτό και τα γύρω νησάκια σχηματίζουν το Σύμπλεγμα των Μεσσηνιακών Οινουσσών.
.

Μανιάκι 27/1/2008

Εδώ πάνω είμαι σίγουρος πως έχουν φτάσει ελάχιστοι.
Εμείς βρεθήκαμε σε αυτά τα βουνά του Μωριά από λάθος.
Για τη μικρή παράκαμψη μέχρι το μνημείο της μάχης, δε μετανιώσαμε.

Ο οβελίσκος, η προτομή του Παπαφλέσσα και το εκκλησάκι στέκονται

στη μοναξιά ενός υψώματος μακριά από κάθε ίχνος ανθρώπινης δραστηριότητας

με συντροφιά τα ζώα και τα πουλιά του δάσους,

το σκοτάδι, το φως, την κάψα, τη βροχή, το χιόνι και τον άνεμο.
.

Κάστρο "Χλεμούτσι"

στο Κάστρο της Κυλλήνης, αποκλεισμένοι λόγω κακοικαιρίας την Πέμπτη το βράδυ

.

Ο Μένης Κουμανταρέας στα Αλεξανδρινά απογεύματα του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας

Στις ακρογιαλιές περνάω

φωτ. Δημήτρη Σκαλιστήρη

Dana ευχαριστώ για την πάσσα

Το ποίημα -τραγούδι μάλλον- που θα διαβάσεις δημοσιεύτηκε πρίν λίγες μέρες από τη zozela στο blog ΦΩΤΟΘΗΚΗ, με τη ματιά του Πορφύρη, σα σχόλιο στο post ¨Βόλτα στο μικρό νησί της Ζακύνθου", μοσχοβολάει καλοκαίρι και αντιστέκεται στο χειμώνα:

Στις ακρογιαλιές περνάω

κι που είμασταν μαζί

με τα βράχια σου μιλάω μα δε με ακούς εσύ...

Πάνω στα βράχια που η θάλασσα μετρά

έχω τον κόσμο μου χτισμένο,

πάνω στο άπιαστο λουλούδι της χαράς

ένα σου γέλιο περιμένω.

Θάλασσα, θάλασσα με παίρνεις μακριά

κι όλο με φέρνεις πίσω......

Πάνω στο κύμα τα χρυσά της τα μαλλιά

τα καλοκαίρια μου θυμίζουν......

.

Σπηλιώτισσα

Κυριακή μεσημέρι για φαγητό, περάσαμε καλά στο άτυχο Καμπί

(η καταστροφή του τοπίου είναι και εκεί χωρίς επιστροφή).

Ακολούθησε αυτοκινητάδα αλλά παλαιά στα βουνά.

Πάμε στις Ορθονιές; Πάμε! Έτσι βρεθήκαμε στη Σπηλιώτισσα.

Η Σπηλιώτισσα είναι τυχερή, γιατί εντάχτηκε στο Γ΄ΚΠΣ και τη συντηρούν.

Οι φωτογραφίες είναι από το καμπαναριό, πάνω από την είσοδο της Μονής.
Εγώ σκαρφαλωμένος ψηλά, σχεδόν στις καμπάνες. Από κάτω ένας φίλος του πατέρα μου, συνταξιούχος συντηρητής και για τις κρίσιμες μετασεισμικές δεκαετίες ο αρχαιολόγος και φύλακας-άγγελος για τα μνημεία μας:

-Τι χρονολογία γράφει η καμπάνα;
-Δε θα βγάλουμε άκρη. Είναι με λατινικούς αριθμούς.
-Θα μάθω. Πές μου και θα ρωτήσω.

-M C C C X I . . .

.

Λαγκαδάκια: Στο παλιό χωριό

Όλα τα χωριά της Ρίζας ήταν οικισμοί στη ¨Ρίζα¨του βουνού Βραχιώνας.

Μετά την καταστροφή του ΄53 οι κάτοικοι έχτισαν τα σπίτια τους στον κάμπο, εκεί που ο κάθε ένας είχε την περιουσία του.

Δυο εικόνες λοιπόν από ένα τέτοιο χωριό-φάντασμα.

.

«Ο Χριστός φέτος γεννήθηκε στη γέφυρα» Άγρια εκμετάλλευση λαθρομεταναστών

Ιερείς επτά χωριών στην Αρτα ξεσηκώθηκαν κατά των συγχωριανών τους και της πολιτείας για την άγρια εκμετάλλευση λαθρομεταναστών

Συνέβη σε μια από τις ξεχασμένες περιοχές της χώρας, στο νομό Αρτας. Εκεί, οι εφημέριοι των χωριών Γραμμενίτσας, Ελαιούσας, Καλαμιάς, Κωστακιών, Ρόκκα, Χανόπουλου, Χαλκιάδων ξεσηκώθηκαν κατά εκείνων των συγχωριανών τους που εκμεταλλεύονται άγρια μετανάστες εποχικούς εργαζόμενους στο μάζεμα πορτοκαλιών. Αφορμή αποτέλεσε ένα παρολίγον τραγικό δυστύχημα παραμονές Χριστουγέννων, όταν 120 περίπου Ρουμάνοι, οι οποίοι ζούσαν μαζί με τις οικογένειές τους σ’ ένα παλιό πτηνοτροφείο στους Κωστακιούς, κινδύνευσαν να καούν ζωντανοί από πυρκαγιά που ξεκίνησε από αυτοσχέδια ξυλόσομπα που χρησιμοποιούσαν για να ζεσταθούν.
Τις μέρες αυτές η περιοχή έχει κυριολεκτικά κατακλυστεί από ταλαιπωρημένους μετανάστες που ψάχνουν για δουλειά στα χωράφια. Τους συναντά κανείς παντού, στα κεντρικά σημεία της Αρτας, στις πλατείες των χωριών, στις στάσεις λεωφορείων, εικόνες που θυμίζουν πλατεία Ομόνοιας του 1991 με μόνη διαφορά ότι δεν είναι Αλβανοί αλλά Πακιστανοί ή Ρουμάνοι, οι περισσότεροι παράνομοι, χωρίς άδεια εργασίας. Φοβισμένοι και κουρασμένοι περιμένουν υπομονετικά μέσα στο κρύο τους ντόπιους να περάσουν με τα αγροτικά και να τους φορτώσουν στις καρότσες με προορισμό τους πορτοκαλεώνες όπου θα δουλέψουν από την αυγή μέχρι τη δύση του ηλίου έναντι εξευτελιστικών ημερομισθίων. Το πού θα κοιμηθούν μετά την εξαντλητική δουλειά δεν είναι ευθύνη των εργοδοτών τους, αλλά δική τους, αφού η «συμφωνία» δεν περιλαμβάνει διαμονή σε κάποιο προφυλαγμένο χώρο. Μόνο στην Αρτα αυτό το διάστημα βρίσκονται περίπου 3.000 αλλοδαποί εργάτες, κυρίως Ρουμάνοι, Πακιστανοί, Αφγανοί και Ιρακινοί, ενώ εκατοντάδες άλλοι απασχολούνται στην Πρέβεζα και στα Γιάννενα σε πτηνοτροφικές και κτηνοτροφικές μονάδες. Οι άνθρωποι αυτοί κοιμούνται όπου βρουν χωρίς καμία μέριμνα, εκτεθειμένοι στη βροχή και στο κρύο του χειμώνα.
Οι ιερείς των επτά χωριών, κρίνοντας ότι η σιωπή είναι συνενοχή και επιλέγοντας να μη σιωπήσουν, βλέποντας τις άθλιες συνθήκες στις οποίες αναγκαστικά ζουν και δουλεύουν οι μετανάστες με τις οικογένειές τους, συνέταξαν ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες με αποδέκτη την ίδια την κοινωνία υπό τον σημειολογικό τίτλο «Ο Χριστός φέτος γεννήθηκε στη γέφυρα».
«Ποιο χριστιανικό έθνος και ποια ορθόδοξη Ελλάδα;».
Ο τίτλος δεν μπήκε τυχαία καθώς πέραν των άλλων συμβολισμών υποδεικνύει ένα από τα πολλά υπαίθρια καταφύγια που έχουν βρει οι ξένοι του νομού και που δεν είναι άλλο από το γεφύρι της Αρτας (κάτω και γύρω από το ιστορικό γεφύρι φώλιασαν από το κρύο και έστησαν υποτυπώδη καταλύματα). «Οπως και “τότε” έτσι και φέτος δεν βρισκόταν χώρος για να γεννηθεί. Ολα τότε ήταν γεμάτα, έτσι και τώρα. Καρδιές, στομάχια, χέρια! Ούτε να συμπονέσουν, ούτε να αισθανθούν, ούτε να δώσουν μπορούσαν...», γράφουν στην επιστολή τους οι εφημέριοι θέτοντας εαυτούς και αλλήλους προ των ευθυνών τους. Και συνεχίζουν με έντονο ύφος. «...Oπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος γιορτάσαμε τη γέννησή Του. Σαν γεγονός ή σαν επέτειο; Σαν επέτειο βέβαια. Επετειακά λειτούργησαν οι εκκλησίες. Επετειακά ειπώθηκαν κάλαντα. Επετειακά επίσημοι άρχοντες θρησκευτικοί και κοσμικοί αντάλλαξαν ευχές και είπαν Καλά Χριστούγεννα. Για ποιον ευχές; Για τον Χριστό; Για μας; Ή για κάποιους στα πέριξ (αποθήκες, στάβλοι, και τσαντίρια) του ένδοξου και ιστορικού μας γεφυριού, της Αρτας. Δεκάδες άτομα από μακρινές χώρες βρίσκονται έξω από την πόρτα μας γυμνοί και αναγκεμένοι. Παντελής έλλειψη οίκτου και ντροπής ξαναφέρνει έναν εργασιακό μεσαίωνα και στις μέρες μας. Ο άνθρωπος εργαλείο. Δεν μας ενδιαφέρουν οι ανάγκες του, η αρρώστια του, ο πόνος του. Φθηνά μεροκάματα. Τι θα φάει; Αδιάφορο. Πού θα κοιμηθεί; Οπου θέλει. Ποιο χριστιανικό έθνος και ποια ορθόδοξη Ελλάδα. Αρκεί να είσαι λίγο τσακάλι και έχεις όλο τον κόσμο στα πόδια σου. Τέτοια τσακάλια εκμεταλλεύονται την ανάγκη αυτών των ταλαίπωρων» σημειώνουν στοχεύοντας εφησυχασμένες συνειδήσεις και υποκριτικές συμπεριφορές για να καταλήξουν προτρέποντας τους συγχωριανούς να αλλάξουν συμπεριφορά. «...Πώς μπορούν να εμποδιστούν και τι πρέπει να επιβληθεί για να σταματήσει η “αφαίμαξη” των δύστυχων αυτών, ας το δει η ευνομούμενη δημοκρατική μας πολιτεία. Εμείς όμως; Δεν είμαστε χριστιανοί αν δεν γίνει ο πόνος και η ανάγκη τους δικός μας πόνος και ανάγκη, αν δεν πιέσουμε όπου μπορούμε νομικά και κοινωνικά για να σταματήσει αυτό το δαιμονικό δουλεμπόριο. Αν κάποιου δεν του αρέσει ας βρίσει τον Χριστό που έγινε με όλους αδελφός και ταύτισε το πρόσωπό Του με όλους».

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (10-01-08) του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΡΑΛΗ

Στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης οι συνθήκες διαβίωσης περίπου τριών χιλιάδων ξένων εργατών στην περιοχή της Αρτας

.

[...] την άγρια εκμετάλλευση που υφίστανται από δουλέμπορους και ορισμένους πορτοκαλοπαραγωγούς, τοπική κοινωνία και τοπικές αρχές παρακολουθούν αμήχανοι την κατάσταση, αδυνατώντας να διαχειριστούν ένα πρόβλημα που δίχως καμία διάθεση υπερβολής αγγίζει τα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης. Οι περισσότεροι μετανάστες έπειτα από ένα δίμηνο (τουλάχιστον) κακουχιών και εξαντλητικής εργασίας είναι άρρωστοι από φυματιώσεις, πνευμονίες και άλλες σοβαρές ασθένειες, με καταπληγιασμένα σώματα από παρασιτικές μολύνσεις και σηψαιμικά συμπτώματα εξαιτίας, κυρίως, της παντελούς έλλειψης υγιεινής. Η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και η σοβαρότητα της κρίσης απαιτεί συγκροτημένη επιχείρηση παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης [...]

.
Απόσπασμα από κείμενο (15-01-08) του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΡΑΛΗ από τη σημαντικότερη ελληνική εφημερίδα στις μέρες μας, την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
.

Κορώνη (ΙΙ)

Το κάστρο (κατοικείται ακόμη στις μέρες μας) από το λιμάνι

.

Αποθήκες στο λιμάνι

.

Προσκυνητάρι(;) στο λιμάνι

Παλιό σπίτι στο λιμάνι

.