Βόρεια Αγγλία -Alston- και Λονδίνο, Φεβρουάριος 2005 (VI)

Big Ben

Πίσω μας, ο Πύργος του Λονδίνου

κάτω: στον Τάμεση (στο βάθος η γέφυρα του Πύργου)

.

Δύο φωτογραφίες από τα παράθυρα του ξενοδοχείου μας στη Russell Square

.

Βόρεια Αγγλία -Alston- και Λονδίνο, Φεβρουάριος 2005 (V)

Alston. Στο σπίτι που μας φιλοξένησε.

.

Βόρεια Αγγλία -Alston- και Λονδίνο, Φεβρουάριος 2005 (ΙV)

.

.

Άγιος Χαράλάμπος: μια υποδειγματική περίπτωση ζακυνθινής εκκλησίας.

Ο ναός ξαναχτίστηκε με ιδιαίτερη προσοχή μετά το ΄53 (στρώθηκε άμμος και στη συνέχεια έριξαν τα γλυπτά που κοσμούσαν εξωτερικά τα ανοίγματα, τα οποία έτσι έμειναν άθικτα και χρησιμοποιήθηκαν στη νέα εκκλησία, πιστό αντίγραφο της προσεισμικής).
Τελευταία φτιάχτηκε από ντόπιους μαστόρους της πέτρας το τμήμα του καμπαναριού που έπεσε με το σεισμό.
Αν και ο μνημειώδης πίνακας της λιτανείας της εκκλησίας στα χρόνια της ενετοκρατίας (πρέπει να τοποθετηθεί στην προσεισμική του θέση ένα καλό αντίγραφο), ίσως και άλλες εικόνες κοσμούν το μεταβυζαντινό μουσείο μας, ο ναός είναι νομίζω ότι καλύτερο και πληρέστερο, ότι πλησιέστερο σε μια τυπική προσεισμική τζαντιώτικη εκκλησία, μέσα και έξω.
Πέρα από αυτά, ο ναός είναι κάθε ημέρα ανοικτός, πάντα καθαρός και φροντισμένος.

Σήμερα το πρωί που τον επισκέφθηκα έλαμπε στολισμένος ζακυνθινοπρεπώς.
Σήμερα το πρωί, χωρίς να το καταλάβω ξύπνησε μαζί μου και με ακολούθησε η ζακυθινή πεθερά που κάθε πραγματικός τζαντιώτης κρύβει εντός του. Έτσι, εφωτογράφησα και τρεις-τέσσερις παραφωνίες που εντόπισα στο εσωτερικό για τους ζακυθινόπληκτους αναγνώστες του μπλογκ μου (¨βυζαντινής¨ τέχνης καρέκλες και αναλόγιο δίπλα στο μπαρόκ χρυσωμένο τέμπλο λουστραρισμένα όπως και τα στασίδια σαν τη ρουστίκ μου τραπεζαρία, τα air-condition, η προχειροδουλειά με τα ξυλόγλυπτα πάνω από την καθέδρα αλλά και το πλαίσιο της εικόνας του Αγίου Θεοφίλου δίπλα στην προσπετίβα).
Όχι που θα τα άφηνα!

Βόρεια Αγγλία -Alston- και Λονδίνο, Φεβρουάριος 2005 (ΙII) THE LAKE DISTRICT

Σε αυτή την περιοχή, αλλά και γύρω από το Alston μου έκανε εντύπωση η προστασία του τοπίου και η διατήρηση των παλιών κτιρίων. Αυτό το σημαντικό κεφάλαιο χάθηκε από την ορεινή κυρίως Ζάκυνθο μια για πάντα. Και δεν εννοώ το ΄53, αλλά τη λαίλαπα του τσιμέντου, της ανάπτυξης και των σεισμοδανείων τις τελευταίες δεκαετίες.

.

Βόρεια Αγγλία -Alston- και Λονδίνο, Φεβρουάριος 2005 (ΙI)

Alston, από ένα παράθυρο του γυμνασίου

Βόρεια Αγγλία -Alston- και Λονδίνο, Φεβρουάριος 2005 (Ι)

Alston

Alston, το κέντρο της μικρής πόλης

Alston, το σπίτι που μας φιλοξένησε

.

Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο, γλυπτά από τον Παρθενώνα

Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο, ο Μέγας Αλέξανδρος

.

Γλαρέτζα

Σήμερα σας έχω μια εικόνα σπάνια:
Το λιμάνι της Γλαρέτζας* πριν από 44 χρόνια και το φέρρυ μπώτ ανοιχτού τύπου που ταξίδευε για Ζάκυνθο.

Η φωτογραφία είναι κορνιζαρισμένη στο μικρό εστιατόριο που φάγαμε σήμερα το μεσημέρι περιμένοντας ένα από τα θηρία που διαδέχτηκαν τους διαδόχους της εικονιζόμενης "παντόφλας" στο σύγχρονο μεγάλο λιμάνι της Κυλλήνης.

*Όπως βλέπετε τα μοραΐτικα συνεχίζονται, αλλά για όσους βιάζονται να με κατηγορήσουν πως πέταξα τα φτερά του σπουργίτη και εφόρεσα της καρακάξας, σημειώνω πως το φέρρυ της φωτογραφίας είναι μάλλον το ανοιχτό "ΖΑΚΥΝΘΟΣ" ή όπως και να το λένε, κάνει το δρομολόγιο για Τζάντε!

.

Μεθώνη 20/1/08

Το φρέαρ των Οινουσσών

Ανοιχτά από αυτά τα νησάκια βρίσκεται το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου. Ο χάρτης μου σημείωνε το νησάκι σαν ¨Οινούσσα¨ και το φωτογράφησα, αλλά αλλού διάβασα πως λέγεται Αγία Μαρίνα ή Αγία Μαριανή (υπάρχει πάνω του και εκκλησάκι). Ακόμα πως αυτό και τα γύρω νησάκια σχηματίζουν το Σύμπλεγμα των Μεσσηνιακών Οινουσσών.
.

Μανιάκι 27/1/2008

Εδώ πάνω είμαι σίγουρος πως έχουν φτάσει ελάχιστοι.
Εμείς βρεθήκαμε σε αυτά τα βουνά του Μωριά από λάθος.
Για τη μικρή παράκαμψη μέχρι το μνημείο της μάχης, δε μετανιώσαμε.

Ο οβελίσκος, η προτομή του Παπαφλέσσα και το εκκλησάκι στέκονται

στη μοναξιά ενός υψώματος μακριά από κάθε ίχνος ανθρώπινης δραστηριότητας

με συντροφιά τα ζώα και τα πουλιά του δάσους,

το σκοτάδι, το φως, την κάψα, τη βροχή, το χιόνι και τον άνεμο.
.

Κάστρο "Χλεμούτσι"

στο Κάστρο της Κυλλήνης, αποκλεισμένοι λόγω κακοικαιρίας την Πέμπτη το βράδυ

.

Ο Μένης Κουμανταρέας στα Αλεξανδρινά απογεύματα του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας

Στις ακρογιαλιές περνάω

φωτ. Δημήτρη Σκαλιστήρη

Dana ευχαριστώ για την πάσσα

Το ποίημα -τραγούδι μάλλον- που θα διαβάσεις δημοσιεύτηκε πρίν λίγες μέρες από τη zozela στο blog ΦΩΤΟΘΗΚΗ, με τη ματιά του Πορφύρη, σα σχόλιο στο post ¨Βόλτα στο μικρό νησί της Ζακύνθου", μοσχοβολάει καλοκαίρι και αντιστέκεται στο χειμώνα:

Στις ακρογιαλιές περνάω

κι που είμασταν μαζί

με τα βράχια σου μιλάω μα δε με ακούς εσύ...

Πάνω στα βράχια που η θάλασσα μετρά

έχω τον κόσμο μου χτισμένο,

πάνω στο άπιαστο λουλούδι της χαράς

ένα σου γέλιο περιμένω.

Θάλασσα, θάλασσα με παίρνεις μακριά

κι όλο με φέρνεις πίσω......

Πάνω στο κύμα τα χρυσά της τα μαλλιά

τα καλοκαίρια μου θυμίζουν......

.

Σπηλιώτισσα

Κυριακή μεσημέρι για φαγητό, περάσαμε καλά στο άτυχο Καμπί

(η καταστροφή του τοπίου είναι και εκεί χωρίς επιστροφή).

Ακολούθησε αυτοκινητάδα αλλά παλαιά στα βουνά.

Πάμε στις Ορθονιές; Πάμε! Έτσι βρεθήκαμε στη Σπηλιώτισσα.

Η Σπηλιώτισσα είναι τυχερή, γιατί εντάχτηκε στο Γ΄ΚΠΣ και τη συντηρούν.

Οι φωτογραφίες είναι από το καμπαναριό, πάνω από την είσοδο της Μονής.
Εγώ σκαρφαλωμένος ψηλά, σχεδόν στις καμπάνες. Από κάτω ένας φίλος του πατέρα μου, συνταξιούχος συντηρητής και για τις κρίσιμες μετασεισμικές δεκαετίες ο αρχαιολόγος και φύλακας-άγγελος για τα μνημεία μας:

-Τι χρονολογία γράφει η καμπάνα;
-Δε θα βγάλουμε άκρη. Είναι με λατινικούς αριθμούς.
-Θα μάθω. Πές μου και θα ρωτήσω.

-M C C C X I . . .

.