μια συγκινητική επιστολή (*)

Αντί για σχόλιο στην ανάρτηση μου για το ξέσκισμα του βράχου της Βαρδιόλας στον Άγιο Χαραλάμπη, πήρα αυτή την επιστολή:

Αγαπητέ μου vertzak ποιό είναι το έγκλημα; Έχουν οριοθετήσει οι άνθρωποι την εκσκαφή. Δεν είδες τις κορδέλες; Δεν θα ρίξουν οι ίδιοι το μνημείο. Άρα δεν υπάρχει εγκληματική πράξη, θα φταίει ο σεισμός, ο χρόνος, το ότι οι παλιοί δεν προέβλεψαν ότι θα ΄ρθουν οι καινούργιοι να διαλύσουν τα βράχια και να το αφήσουν στον αέρα... Ούτως ή άλλως η Ζάκυνθος κρατάει τα σκήπτρα στη γειτνίαση των παλαιών διασωθέντων ελαχίστων μνημείων της με τα μοντέρνα, για να βλέπουμε, θα σκέφτηκαν οι αρμόδιοι, την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής στο νησί, όπου ο κακός εγκέλαδος δεν μας αφήνει να θαυμάσουμε, αν και κάποιοι θα παραπονιούνται ότι δεν κάνει καλά κι αυτός τη δουλειά του, μιας και αφήνει τέτοια μνημεία, που αναγκάζουν τους ανθρώπους να οριοθετούν και να μην δουλεύουν όπως ξέρουν.

Τι είπες; Ελληνικοί αρχαιολογικοί νόμοι και περιορισμοί. Δεν θα έχουν φροντίσει λες; Μα έτσι και αλλιώς εδώ είναι Ζάκυνθος, Ιόνιος Πολιτεία! Καυχόμαστε για το πρώτο ελληνικό ανεξάρτητο κράτος! Δεν είδες που στις εκδηλώσεις για την Ένωση ήταν μόνον οι Αρχές, ε διότι και αυτοί όφειλαν να παρευρίσκονται. Ο κόσμος έχει δουλειές, μόνον για τα καρναβάλια εμείς χαλάμε λεφτά και συμμετέχουμε, τι μας νοιάζουν τα υπόλοιπα. Σκέψου όμως αγαπητέ vertzak αν είχαμε τους Βενετούς, τώρα δε θα πειραζόταν η περιοχή με το βενετικής περιόδου κτίσμα! Αυτό ίσως να σκέφτηκαν οι κάτοικοι και να μην συμμετείχαν στις πλούσιες εορταστικές εκδηλώσεις, ως αντιπερισπασμό. Μήπως αυτοί που σκάβουν είναι Ενωτικοί και θέλουν να εξαφανίσουν κάθε τι που να θυμίζει Βενετική κυριαρχία, όπως κάποτε εξαφανίστηκε η προτομή του Μαίτλαντ από το βάθρο του μπροστά από τους Άγιους Πάντες, για να μην τους θυμίζει αγγλική κυριαρχία και που ακόμη τιμωρείται ότι απόμεινε από το βάθρο του ανάστροφα βαλμένο στην φινετσάτη γεμάτη ντελιγκέντζα φοντάνα πίσω από τον κλεισμένο Κόκκκινο Βράχο, που κι αυτός πενθεί, έτσι φαίνεται, για την οικοδομική ανάπτυξη, της ομώνυμης περιοχής.
Να σου θυμίσω άλλο ένα παράδειγμα αρμονικής συνύπαρξης βενετικού κτίσματος με μοντέρνου, όπου όχι μόνον δεν ασφυκτιά το μνημείο αλλά έχει γίνει η αιτία να υπάρξει τεράστια αξιοποίηση στην περιοχή, για αυτό οι πάντες το προστατεύουν και το συντηρούν. Δεν είναι άλλο από τον Πύργο του Δομενεγίνη στο Αργάσι, δίπλα στη θάλασσα. Δες ανάπτυξη, δες αξιοποίηση, άσε εκειά τα παρεθύρια και η πόρτα, χάρμα οφθαλμών. Πήγαινε να δεις πως αξιοποιούνται τα εναπομείναντα μνημεία μας, γιατί βαρέθηκα να τους ακούω όλους να γκρινιάζουν ότι ο σεισμός μας τα διέλυσε ούλα. Ας πάνε και προς τα εκεί να δουν. Εκεί γίνονται εκθέσεις, εκδηλώσεις, φτιάχτηκε ένας πεζόδρομος σαν την παλιά Σαρτζάδα, όσοι τη θυμούνται προτού αντικατασταθεί με τσιμέντο, αναδείχτηκε η βενετσιάνικη βρύση (πάλι Βενετία), οι ντόπιοι αφηγούνται στους τουρίστες τις ιστορίες από τα επαναστατικά χρόνια για τον στοιχειωμένο πύργο και βέβαια αυτοί γελούν διότι κάθε άλλο παρά στοιχειωμένο θυμίζει.
Τι άλλο να σου αναφέρω για να καταλάβεις ότι δε μιλάμε για εγκλήματα παρά για προστασία και ανάδειξη των πολιτιστικών μας έργων. Θυμήσου τα γεφύρια. Σε αυτά να δεις τι γίνεται. Προσφάτως, στο Τσιλιβί, ένα από αυτά ανακαινίστηκε με τσιμεντοδεσήματα. Είναι εκείνο όπως κατεβαίνουμε από το Ακρωτήρι, όπου είχαν παλιά, άκου κι αυτοί, αφήσει ένα κενό στο ρεύμα της καθόδου να φαίνεται η καμάρα. Τώρα δέθηκαν με τσιμέντο, και με υποστυλώματα οριζόντια, κάτι τέτοιο, δεν κοίταξα να σου πω, μην πάει και μου έρθει καμιά σβιλάδα από αυτό που θα έβλεπα, για να δέσει το παλιό με το καινούργιο. Άσε που προβλέφτηκε να εξαφανιστεί η καμάρα του Αγίου Λαζάρου για να την βρουν μετά από αιώνες οι αρχαιολόγοι. Το ίδιο έγινε και με την καμάρα στο Ρόιδο, στην επέκταση του δρόμου, στον Καληπάδο και πόσες άλλες δεν ξέρουμε και θα ανακαλύψουν μετά από χρόνια πολλά.
Αυτό σημαίνει φροντίζω για τις επόμενες γενεές να έχουν κάτι να ανακαλύψουν. Άντε σταματώ εδώ φιλέ vertzak γιατί θα πρέπει να γράψω ολόκληρο βιβλίο για τα ανδραγαθήματα και τις πράξεις πολιτισμού της εποχής που ζούμε. Συμπάθα με αν σε στενοχώρησα με αυτά που έγραψα, αλλά η λέξη έγκλημα είναι βαριά. Άσε τους άλλους να μας καταδικάσουν όπως κάνουμε εμείς για τους παλαιότερους, εμείς φτάνει που τα βιώνουμε… Ευχαριστώ για την φιλοξενία,

Με τιμή
Κουτούζειος

(*)Πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο O MATERNA MIA TERRA...