Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

παράξενος ταξιδιώτης (ii), Σεπτέμβριος 2009, στο νησάκι Κάλαμος -ημέρα δεύτερη-







Ο Κάλαμος είναι ένα μικρό νησί λίγο κάτω από τη Λευκάδα. Περάσαμε με ταχύπλοο από την απέναντι ακτή της Αιτωλοακαρνανίας. Συνεχίσαμε με αγροτικό αυτοκίνητο που εξυπηρετεί τις μετακινήσεις από τον ένα οικισμό στον άλλο. Στην ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα που φάγαμε το βράδυ η διπλανή παρέα των ντόπιων μίλαγε δυνατά:

-άμα θες να πεις φοβήθηκα στα ιταλικά πως το λες;
-παούρα
-αλλοιώς...
-πως;
-σπαβέντο, σπαβεντάρησα!!!

Όπως το λέμε και στο Τζάντε εσκέφτηκα, και άνοιξα κουβέντα:
-...νόμιζα πως εδώ στη Λευκάδα είστε επηρεασμένοι από την απέναντι κουλτούρα...
-εδώ δεν είμαστε Λευκάδα, είμαστε Κεφαλονίτες απάντησε ο νεώτερος από την παρέα, μέχρι τη δεκαετία του 60 είμασταν στο νομό Κεφαληνίας!

Ξέχασα να σας πω πως τρώγαμε και κουβεντιάζαμε ξένοιαστοι, ενώ δωμάτιο για να περάσουμε το βράδυ δεν υπήρχε λόγω λήξης της θερινής περιόδου στο νησάκι. Με τα πολλά μας λυπηθήκανε και μας έβαλαν σε ένα σπίτι που νοίκιαζαν το καλοκαίρι δίπλα στη θάλασσα. Το βράδυ είχε πολύ ζέστη και κολυμπήσαμε. Το πρωί συννεφιά και ψιχάλες. Το καλοκαίρι τελείωσε.


.

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Ένα στιγμιότυπο με άρωμα και "ιδιοσυγκρασία" Επτανήσου εξελίσεται σε ένα μικρό χρονογράφημα.Διάθεση νοσταλγική για το καλοκαίρι που τελειώνει και μία εποχή που μοιάζει να χάνεται..

don basilio είπε...

Καλώς εματαγύρησες στις επάλξεις. Εδεήσανε οι Θοδωριτσαίοι ή αγόρασες καινούριο; Σου θυμἰζω πως όταν εγίνηκε η Επανάσταση --όχι η οχτωβριανή, αλλά εκείνη χάρις στην οποία εσύ κι εγώ είμαστε δεμένοι με τους απέναντι (για το ακριβές, εγώ πιθανότατα να μην ήμουν καν γεννημένος. Αλλά κι εσύ πού γεννήθηκες;)-- η Προστάτιδα δεν είχε ακόμα αποφασίσει κατά που φυσάει ο αγέρας και επέβαλε την ουδετερότητα. Έτσι τα παραδοσιακά καταφύγια για τους Μωραϊτες, τα νησιά μας, παρέμεναν κλειστά. Όμως, για λόγους ανθρωπιστικούς, τα Ηνωμένα Κράτη των Ιονίων δεχτήκανε τελικά αμάχους στον Κάλαμο και τον κοντινό του Καστό. Η πρόταση εγίνηκε από τον κόντε Φοσκάρδη.