...

παραμονή της λαμπρής κατά το σούρουπο πάλευα να βάλω ένα μικρό προβολέα να φωτίζει το καμπαναριό του αγίου λύπιου - την άλλη κυριακή είναι το πανηγύρι
δε μπορούσα να φτάσω εκεί που ήθελα - ανέβηκα σε μια καρέκλα που μόλις πατούσε στη στενή ξερολιθιά πάνω από το γκρεμό – εδω και μερικές εβδομάδες έχω κάτι ιλίγγους - με αυτά τα πράγματα δεν παίζεις μόνος σε μια ερημιά
κάποιοι πιστεύουν πως κάθε άνθρωπος έχει το φύλακα άγγελό του
η αντρική φιγούρα που είδα με την άκρη του ματιού μου να κρατάει σταθερή την καρέκλα δεν έμοιαζε άγγελος - είχε αραιά, κάπως φουντωτά γκρίζα μαλλιά και φορούσε ένα μακρύ μαύρο πανωφόρι - γιακάς λευκός, σίγουρα άλλης εποχής
είχε ακόμα φώς από το ηλιοβασίλεμα όταν τελείωσα το ακροβατικό μου - πατούσα πια σε στέρεο έδαφος - είδα κάποιον να με παρατηρεί από εκεί που το μονοπάτι στρίβει και χάνεται στα τεράστια πουρνάρια - είμαι σίγουρος, κατάλαβα ποιος ήταν - μου κόπηκε η αναπνοή – χαμογέλασε, γύρισε, κατηφόρησε προς τον κάμπο



.