το σκηνικό της ζακυνθινής σερενάτας, μουσείο σολωμού και επιφανών ζακυνθίων
πισωπλάτησε να πάη
κάπου πέρα π΄ αγαπάει
κ΄ έτσι σου ΄ρχεται να πης
οτι κιόλας αγναντεύει
τη σκιά που ρηγαδεύει
στο βασίλειο της σιωπής
δ. ρώμας
περάσανε 30 χρόνια από το μουντό μεσημέρι που οι ζακυνθινοί ακολούθησαν τον αγαπημένο τους ρώμα στη διαδρομή για το τελευταίο του σπίτι, στο μικρό κοιμητήριο, στη μοναξιά και την υγρασία του κάμπου το νοέμβριο
κάπου πέρα π΄ αγαπάει
κ΄ έτσι σου ΄ρχεται να πης
οτι κιόλας αγναντεύει
τη σκιά που ρηγαδεύει
στο βασίλειο της σιωπής
δ. ρώμας
περάσανε 30 χρόνια από το μουντό μεσημέρι που οι ζακυνθινοί ακολούθησαν τον αγαπημένο τους ρώμα στη διαδρομή για το τελευταίο του σπίτι, στο μικρό κοιμητήριο, στη μοναξιά και την υγρασία του κάμπου το νοέμβριο
1 σχόλιο:
Τ'άψυχα που λάτρεψα τα πράγματα
σαν τις παλιές μ'αγάπες τα ξεχνώ
όταν για νιά χιμαιρικά πετάγματα
μ'Αρχάγγελου ρομφαία ξεκινώ...
κι όταν σουρπώσει στην καρδιά κι
αγαλινά το κάθε ποθοπλάντασμα
κοπάσει σαν ηλιοτρόπι στ'άψυχα
γυρνά ποθώντας η ψυχή να
ξαποστάσει....
τα πράγματα που κάποτες παράτησα
στους θλιβερούς μου γυρισμούς με
περιμένουν..με σύγνωση,με πείρα
με χαμόγελο σιωπηρά κοντά με
ξαναπαίρνουν παρηγορώντας
την ψυχή την κουρασμένη σαν μια
παλιά πιστή αγαπημένη.
(ανέκδοτα ποιήματα περιοδικό
'ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ'15 0κτώβρη 1983)~
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΡΩΜΑΣ
Δημοσίευση σχολίου