Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

Άγιος Χαράλάμπος: μια υποδειγματική περίπτωση ζακυνθινής εκκλησίας.








Ο ναός ξαναχτίστηκε με ιδιαίτερη προσοχή μετά το ΄53 (στρώθηκε άμμος και στη συνέχεια έριξαν τα γλυπτά που κοσμούσαν εξωτερικά τα ανοίγματα, τα οποία έτσι έμειναν άθικτα και χρησιμοποιήθηκαν στη νέα εκκλησία, πιστό αντίγραφο της προσεισμικής).
Τελευταία φτιάχτηκε από ντόπιους μαστόρους της πέτρας το τμήμα του καμπαναριού που έπεσε με το σεισμό.
Αν και ο μνημειώδης πίνακας της λιτανείας της εκκλησίας στα χρόνια της ενετοκρατίας (πρέπει να τοποθετηθεί στην προσεισμική του θέση ένα καλό αντίγραφο), ίσως και άλλες εικόνες κοσμούν το μεταβυζαντινό μουσείο μας, ο ναός είναι νομίζω ότι καλύτερο και πληρέστερο, ότι πλησιέστερο σε μια τυπική προσεισμική τζαντιώτικη εκκλησία, μέσα και έξω.
Πέρα από αυτά, ο ναός είναι κάθε ημέρα ανοικτός, πάντα καθαρός και φροντισμένος.
Σήμερα το πρωί που τον επισκέφθηκα έλαμπε στολισμένος ζακυνθινοπρεπώς.
Σήμερα το πρωί, χωρίς να το καταλάβω ξύπνησε μαζί μου και με ακολούθησε η ζακυθινή πεθερά που κάθε πραγματικός τζαντιώτης κρύβει εντός του. Έτσι, εφωτογράφησα και τρεις-τέσσερις παραφωνίες που εντόπισα στο εσωτερικό για τους ζακυθινόπληκτους αναγνώστες του μπλογκ μου (¨βυζαντινής¨ τέχνης καρέκλες και αναλόγιο δίπλα στο μπαρόκ χρυσωμένο τέμπλο λουστραρισμένα όπως και τα στασίδια σαν τη ρουστίκ μου τραπεζαρία, τα air-condition, η προχειροδουλειά με τα ξυλόγλυπτα πάνω από την καθέδρα αλλά και το πλαίσιο της εικόνας του Αγίου Θεοφίλου δίπλα στην προσπετίβα).
Όχι που θα τα άφηνα!

7 σχόλια:

KAKOLIRIS NIKOS είπε...

ΚΑΛΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ_ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΘΕΜΑ

don basilio είπε...

Και πάνω που αναρωτιώμουνα τι νόημα είχαν οι φωτογραφίες. Αλλά τι καθήκλες ήθελες, μωρέ vertzak, να φέρουνε; Τσι ψάθινες που είχανε παλαιά, όπου καθώσουνα και μετά πιανότουνα ο νικολέτος σου; Άλλωστε, οι παλαιές (προσεισμικές) εκκλησίες δεν είχαν καθήκλες. Οι άντρες στα στασίδια και οι γυναίκες στο γυναιτίκι, όσες δηλαδή δεν κορετάρανε και δεν καταπιανόντουνα με δουλειές τσι καθημερινής χρείας. Μήπως να γυρίσουμε και το χρόνο πίσω; Και επ' ευκαιρία το ξαναλέω ΒΕΝΕΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και όχι βενετοκρατία. Να λέμε τα πράματα με το όνομά τους (δες και σχετικές μου παρόλες στο O MATERNA MIA TERRA)

p.lykogiannis είπε...

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΑΡΑΦΩΝΙΕΣ.ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΚΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ.DON BASILIO ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΣΑΙ ΜΕ ΚΑΜΕΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΑ,ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ,ΣΕ ΚΑΡΤΕΡΟΥΜΕ.

vertzak είπε...

@p.lykogiannis Αυτά που σημείωσα στο post είναι αναστρέψιμα, άρα μπορούνε να περιμένουνε. Μέχρι όμως να κατανοήσουμε τι κληρονομήσαμε, άλλα πολύ σημαντικά έχουν χαθεί, μιλώ για τα μη αναστρέψιμα.
@don basilo, ο καθένας με τσι τουβουλιές του. Εσύ με τη βενετοκρατία, εγώ με τις καθίκλες και τσι σουάτζες!

vertzak είπε...

@don basilo, αν το ζητούμενο είναι η άνεση και η χρηστικότητα, γιατί όχι ανατομικές περιστρεφόμενες καρέκλες SATO στον Άγιο Χαραλάμπη; Θα διευκόλυναν και το εκκλησίασμα στην αγαπημένη του συνήθεια: να γυρίζει πίσω να κοιτάει ποίος μπαίνει μέσα κάθε που ακούει να τρίζει η πόρτα!

don basilio είπε...

@p.lykogiannis: Χαίρουμαι που σε έκαμα και γέλασες, αφέντη. Χρειάζεται καμμία φορά.
@vertzak: Μη φοβάσαι, vertzak, και ευτούνη η συνήθεια που λες, δεν χρειάζεται SATO για να εφαρμοστεί: όγοιος/α θέλει το κάνει. Όσο για τσι τουβουλιές, ναι έχεις δίκιο. Όσο για τα μη αναστρέψιμα, αγάλια αγάλια γένεται η αγουρίδα μέλι και είναι πολλά που ξεκινάνε με κακό και μετά αναστρέφουνται με καλό. Παράδειγμα: Η (ποτέ) ενοριακή σου εκκλησία που δομήθηκε μοραϊτικη και μετά με τα 'τραβηχτά' ματασκευάστηκε σε ζακυθινή. Λίγη θέληση να υπάρχει και όλα γένουνται, πεθερά μου.

don basilio είπε...

Και ξαστόχησα: η χρηστικότητα είναι ένα από τα αιτούμενα. Βάλε τα στασίδια τα μοραϊτικα του Αγίου με εκείνη την τρέσα που λες και ξαπόστα την εβάλανε για να μη μπορούμε να ακομπάμε την πλάτη και τα στασίδια τα ζακυθινά τση Ανάληψης (τα έχω δοκιμάσει και τα δύο, προφανώς παραδείγματα θα υπάρχουν πάμπολλα)